Sahara po arabsku znaczy pustynia, ale nazwa „Pustynia Sahara” została nadana przez Europejczyków dla wyróżnienia pustyni w Afryce Północnej. Egipska część Sahary jest bardzo różnorodna i w większej części skalista, choć jest tu też Wielkie Morze Piasku – pustynia, jaką znamy z podręczników geografii.
Wielkie Morze Piasku – na granicy Libii i Egiptu znajdują się jedne z największych na świecie wydm piaskowych, ciągnące się ponad 800 km niemal od Morza Śródziemnego do Gilf Kebir na południu. Znajdują się tutaj najdłuższe wydmy na świecie, z których rekordowa mierzy 140 km (więcej).
Wielkie Morze Piasku w okolicy Oazy Siwa – wiejące tu wiatry tworzą z piasku niezwykłe geometryczne wzory i przenoszą wydmy z jednego miejsca na inne (więcej).
Pustynia na Półwyspie Synaj – pomimo, że pustynia kojarzy nam się z bezkresem piasku, Pustynia Zachodnia podobnie jak wnętrze Półwyspu Synaj, jest w większej części skalista.
Biała Pustynia (Sahara Beida) to najbardziej spektakularna część egipskiej Sahary, pokryta białymi i kremowymi masywnymi formacjami wapiennymi o niezwykłych formach (wieloryby, wielbłądy, grzyby, ptaki, etc.) ukształtowanymi przez wiatr i burze piaskowe (więcej).
Biała Pustynia - wapienne skały w zależności od pory dnia zmieniają swoje kolory i panującą wokół atmosferę.
Czarna Pustynia (Sahara Suda) powstała z erozji magmowych skał, które utworzyły warstwę czarnego proszku i kamieni pokrywających złoty lub lekko czerwony piasek (więcej).
Czarna Pustynia – pokryte czarnymi skałami wzgórza o kształcie stożków wulkanów górują nad całą okolicą.
Pole kamiennych arbuzów – pustynia oferuje nie tylko różnorodność krajobrazów, ale skrywa także wiele geologicznych skarbów, które znajdują się tutaj od milionów lat (więcej).
Dolina Wielorybów (Wadi Hittan) – 40 milionów lat temu, kiedy klimat był znacznie cieplejszy, a na biegunach naszej Ziemi nie istniały wielkie lodowce, na terenie Egiptu pluskały się olbrzymie wieloryby, rekiny i inne morskie potwory. Następnie klimat zmieniał się jeszcze kilka razy, aż w końcu nieco ponad 10 tysięcy lat temu, znów się ocieplił dzięki czemu powstała Sahara. Dzisiaj w Wadi Hittan możemy zobaczyć szkielety żyjących tutaj basilosaurusów – przodków wielorybów (więcej).
Oazy. Na Pustyni Zachodniej jest 5 oaz: Siwa, Baharija, Farafra, Dahla i Kharga. Poza Siwą, pozostałe oazy od czasów starożytnych kontrolowane były przez władców jako ważne punkty postojowe na karawanowych szlakach handlowych. Ptolemejskie świątynie i rzymskie forty świadczą o randze tych miejsc. Aleksander Wielki przebył 300 km pustynnych szlaków, by w wyroczni Amona w Oazie Siwa (jednej z sześciu wyroczni starożytnego świata) dowiedzieć się, że będzie panem całego ówczesnego świata (więcej).
Oaza Siwa – leżąca najdalej na zachód, przy granicy libijskiej, to najbardziej malownicza z egipskich oaz. Mieszkańcy zachowali tutaj odrębny język i własną kulturę. Nad głównym placem górują ruiny miasta Szali wzniesionego z cegły mułowej około 1203 roku (więcej).
Bir Wahid – gorące źródło ukryte wśród piasków Sahary. Terytorium Egiptu to w 90 procentach pustynia, ale i tutaj można znaleźć wodę. Żródła najczęściej mają swoje numery i są doskonale znane przez okolicznych mieszkańców (więcej).
Przewodnicy karawan potrafili nawigować na podstawie słońca i gwiazd oraz ułożenia skał i rodzaju piasku, po którym szli, dzięki czemu dokładnie wiedzieli ile dni marszu dzieli ich od kolejnych źródeł życiodajnej wody.
Beduini. Dzisiaj, kiedy zamieszkujący Pustynię Zachodnią Beduini przesiedli się z wielbłądów do samochodów z napędem na 4 koła, nie prowadzą oni już karawan lecz pustynne safari dla turystów. Jest to doskonały sposób, aby poznać różnorodność tej ciekawej krainy (więcej).
Pustynia nie jest tylko bezkresem piasku, ale kryje wiele skarbów i niespodzianek. Krajobrazy zmieniają się w kalejdoskopie, na horyzoncie pojawiają się kolejne źródła i oazy. Jest także skarbnicą geologicznych ciekawostek, takich jak: skamieniałe muszle i drzewa, czy szkielety morskich stworzeń, ktore żyły tu miliony lat temu. A wieczorem wystarczy przymknąć oczy, aby kamienne formacje zmieniły się w dinozaury ...
* * *
Zobacz także:
Kamienne lasy
Jaja dinozaurów
Dobre duchy pustyni
Wielkie Morze Piasku w okolicy Oazy Siwa – wiejące tu wiatry tworzą z piasku niezwykłe geometryczne wzory i przenoszą wydmy z jednego miejsca na inne (więcej).
Biała Pustynia (Sahara Beida) to najbardziej spektakularna część egipskiej Sahary, pokryta białymi i kremowymi masywnymi formacjami wapiennymi o niezwykłych formach (wieloryby, wielbłądy, grzyby, ptaki, etc.) ukształtowanymi przez wiatr i burze piaskowe (więcej).
Biała Pustynia - wapienne skały w zależności od pory dnia zmieniają swoje kolory i panującą wokół atmosferę.
Czarna Pustynia (Sahara Suda) powstała z erozji magmowych skał, które utworzyły warstwę czarnego proszku i kamieni pokrywających złoty lub lekko czerwony piasek (więcej).
Czarna Pustynia – pokryte czarnymi skałami wzgórza o kształcie stożków wulkanów górują nad całą okolicą.
Pole kamiennych arbuzów – pustynia oferuje nie tylko różnorodność krajobrazów, ale skrywa także wiele geologicznych skarbów, które znajdują się tutaj od milionów lat (więcej).
Dolina Wielorybów (Wadi Hittan) – 40 milionów lat temu, kiedy klimat był znacznie cieplejszy, a na biegunach naszej Ziemi nie istniały wielkie lodowce, na terenie Egiptu pluskały się olbrzymie wieloryby, rekiny i inne morskie potwory. Następnie klimat zmieniał się jeszcze kilka razy, aż w końcu nieco ponad 10 tysięcy lat temu, znów się ocieplił dzięki czemu powstała Sahara. Dzisiaj w Wadi Hittan możemy zobaczyć szkielety żyjących tutaj basilosaurusów – przodków wielorybów (więcej).
Oazy. Na Pustyni Zachodniej jest 5 oaz: Siwa, Baharija, Farafra, Dahla i Kharga. Poza Siwą, pozostałe oazy od czasów starożytnych kontrolowane były przez władców jako ważne punkty postojowe na karawanowych szlakach handlowych. Ptolemejskie świątynie i rzymskie forty świadczą o randze tych miejsc. Aleksander Wielki przebył 300 km pustynnych szlaków, by w wyroczni Amona w Oazie Siwa (jednej z sześciu wyroczni starożytnego świata) dowiedzieć się, że będzie panem całego ówczesnego świata (więcej).
Oaza Siwa – leżąca najdalej na zachód, przy granicy libijskiej, to najbardziej malownicza z egipskich oaz. Mieszkańcy zachowali tutaj odrębny język i własną kulturę. Nad głównym placem górują ruiny miasta Szali wzniesionego z cegły mułowej około 1203 roku (więcej).
Bir Wahid – gorące źródło ukryte wśród piasków Sahary. Terytorium Egiptu to w 90 procentach pustynia, ale i tutaj można znaleźć wodę. Żródła najczęściej mają swoje numery i są doskonale znane przez okolicznych mieszkańców (więcej).
Przewodnicy karawan potrafili nawigować na podstawie słońca i gwiazd oraz ułożenia skał i rodzaju piasku, po którym szli, dzięki czemu dokładnie wiedzieli ile dni marszu dzieli ich od kolejnych źródeł życiodajnej wody.
Beduini. Dzisiaj, kiedy zamieszkujący Pustynię Zachodnią Beduini przesiedli się z wielbłądów do samochodów z napędem na 4 koła, nie prowadzą oni już karawan lecz pustynne safari dla turystów. Jest to doskonały sposób, aby poznać różnorodność tej ciekawej krainy (więcej).
Pustynia nie jest tylko bezkresem piasku, ale kryje wiele skarbów i niespodzianek. Krajobrazy zmieniają się w kalejdoskopie, na horyzoncie pojawiają się kolejne źródła i oazy. Jest także skarbnicą geologicznych ciekawostek, takich jak: skamieniałe muszle i drzewa, czy szkielety morskich stworzeń, ktore żyły tu miliony lat temu. A wieczorem wystarczy przymknąć oczy, aby kamienne formacje zmieniły się w dinozaury ...
* * *
Zobacz także:
Kamienne lasy
Jaja dinozaurów
Karawana idzie dalej
Wszystkie posty związane z pustynią
